Como sabedes, o 25 de novembro celébrase o Día internacional contra a violencia de xénero e, ademais das actividades levadas a cabo no centro, imos traballar na aula cunha serie de recursos que ofrecemos aquí.
a) A canción "Camiños", interpretada por Pauliña.
b) O poema de Ana Romaní incluído na obra O diario da princesa (2002):
"Segundo as estimacións, entre un trinta e un
cincuenta por cento das mulleres do planeta son
golpeadas e humilladas polos seus compañeiros."
(La Voz de Galicia. 26. nov. 2000, páx 31)
cincuenta por cento das mulleres do planeta son
golpeadas e humilladas polos seus compañeiros."
(La Voz de Galicia. 26. nov. 2000, páx 31)
1.
Que me amaba
que daría por min
que subtraería do seus ollos
o sol
para así iluminar o altar
no que me adora
que serían poucos os días
que puidese beber
sen esgotar a sede
cando nada se verque sen min
nos pradairos.
2.
Íalle todo en mirar
a calor do meu corpo
o seu corpo
o sempre posuído
no altar
como enfermos
e toda a enfermidade comigo
que tanto me ama
cando me ve fregando
as frías baldosas do noso amor
con lixivia
3.
A min que tanto amas e destrozas
veñen lentas as fías dos remorsos
enredar a culpa:
para a miña contemplación
deitas o teu corpo de narciso
no alcatrán
e que pasen quilómetros
por riba do teu peito de amante estrábico
Tanto te me entregas
a min
trabada estatua do espanto
4.
Que o alcatrán penetre
soldada a dor
ós teus desexos
desexas
e faise en mín
a desolación
5.
Meu amante de alcatrán
tingue vermella a melena
dos días
peitéoos eu
devastada
6.
Desfaime as dobras
meu amor
de lixivia
que eu zurzo os ollos
para así non te ver
pois tanto te temo
7.
A min que tanto amas e destrozas
naceranme os labios
e será razón.
Que me amaba
que daría por min
que subtraería do seus ollos
o sol
para así iluminar o altar
no que me adora
que serían poucos os días
que puidese beber
sen esgotar a sede
cando nada se verque sen min
nos pradairos.
2.
Íalle todo en mirar
a calor do meu corpo
o seu corpo
o sempre posuído
no altar
como enfermos
e toda a enfermidade comigo
que tanto me ama
cando me ve fregando
as frías baldosas do noso amor
con lixivia
3.
A min que tanto amas e destrozas
veñen lentas as fías dos remorsos
enredar a culpa:
para a miña contemplación
deitas o teu corpo de narciso
no alcatrán
e que pasen quilómetros
por riba do teu peito de amante estrábico
Tanto te me entregas
a min
trabada estatua do espanto
4.
Que o alcatrán penetre
soldada a dor
ós teus desexos
desexas
e faise en mín
a desolación
5.
Meu amante de alcatrán
tingue vermella a melena
dos días
peitéoos eu
devastada
6.
Desfaime as dobras
meu amor
de lixivia
que eu zurzo os ollos
para así non te ver
pois tanto te temo
7.
A min que tanto amas e destrozas
naceranme os labios
e será razón.
https://sites.google.com/site/anaromaniantologia/
c) O relato de María Reimóndez titulado "A esencia da cidade" que fai reflexionar contra a violencia machista. Descargable dende aquí.
Xuntémonos tod@s contra a violencia!
Ningún comentario:
Publicar un comentario