MICRORRELATOS ENCADEADOS (2º ESO A)

Estes son os microrrelatos encadeados do alumnado de 2º de ESO A do CPI O Toural de Vilaboa. Bo verán a todos e todas!
___

Saín da casa a correr con dirección á estrada. Podía sentir o vento nas miñas orellas; cada vez estaba máis preto da miña moza, que se atopaba ao outro lado da estrada dando un paseo polo parque. Corrín á présa co meu can e xusto cando estaba a punto de encontrarme con ela, pasou un fermoso coche vermello que algo aprisionou baixo a súa roda.

-Eh! Acabamos de atropelar un can! -sinalou o condutor.

A. B. C.
_________

-Eh! Acabamos de atropelar un can! -sinalou o condutor.
-Pobriño el. Terémolo que ir enterrar.

Alá fomos co pobre canciño esmagado. Levámolo a unha veiga, cavamos unha fochanca e démoslle sepultura. Xusto cando acabaramos de tapar o burato escoitouse o seu laiar característico; o Roque estaba esmagallado, pero vivo! Era incrible! Tan incrible que parecía un soño...

E, ao final, foi un soño.

I. A. P.
__________

E, ao final, foi un soño. Espertou!

Tratábase dun bo home chamado Iñaqui, que estaba casado cunha malvada meiga. Ela facía tropezar ao seu pai, o rei, quen non saía do quirófano. A meiga que era moi olvidadiza asinaba sen ler, engaiolada polo amor que lle tiña a Iñaqui.

Finalmente, condenaron a Iñaqui sen culpa e o presidente do seu goberno díxolle:
-Se segue así o teu pai non o encineran, fúndeno!

G. A. G. 
__________

-Se segue así o teu pai non o encineran, fúndeno! A meiga deuse conta do mal que lle estaba a facer o seu pai e foino visitar. Alí díxolle que sentía moito facerlle tanto mal e que a partir dese momento comezaría a comportarse ben e axudaríao no que fixese falta para conseguir a súa recuperación, pero non sen antes levar a cabo o plan que tanto tempo estivo matinando...

E. C. G.
__________

O plan que tanto tempo estivo matinando consistía en deixar que o seu pai lle pegase para vingarse. Tardou tanto en argallar tal parvada debido a que a meiga era pouco espilida. O pai deulle unha malleira que a deixou na UCI.

A. C. L.
_________

O pai deulle unha malleira que a deixou na UCI,motivo polo que a policía se achegou á vivenda e levouno a un xulgado. Despois dunhas cantas horas o xuíz ditou a súa culpabilidade.

Os policías levárono ao autobús de presos para transportalo ata o cárcere. Mentres ía de camiño ao cárcere, os seus compañeiros, que eran mercenarios e exmilitares, viñérono buscar nos seus coches tuneados e no seu helicóptero. Desde xeito, rescatárono!

A policía puxo os pais entre os máis buscados do territorio galego.

I. C. F.
_________

A policía puxo os pais entre os máis buscados do territorio galego. O pai da bruxa escapa do continente ata chegar a Botsuana, onde dedicaba o seu tempo á caza. Un día, logo dunha intensa indagación policial, o pai da bruxa foi detido nun cárcere africano.

N. F. del R.
_________

O pai da bruxa foi detido nun cárcere africano. Os seus ollos íanse pechando lentamente. Oíase xente berrando, correndo e pedindo axuda. Finalmente, media hora despois chegou a ambulancia, pero xa era demasiado tarde, xa que o home morrera.

L. L. B.
_________

Finalmente, media hora despois chegou a ambulancia, pero xa era demasiado tarde, xa que o home morrera. Uns días despois, descubriuse que o home lle deixara cinco millóns de euros á súa irmá. Meses despois morreu de cancro deixándolle outros catro millóns de euros ao seu fillo.

S. M. C.
_________

Meses despois morreu de cancro deixándolle catro millóns de euros ao seu fillo. O seu fillo, un home moi bondadoso, decidíu doarlle a Cáritas uns poucos deses cartos, e outro tanto a investigacións contra o cancro. Deixou para el, só dous millóns de euros. Destinounos a arranxar a vella casa en que vivía e a comprarlle un anel para a petición de matrimonio á súa moza, mais esta rexeitou a súa oferta por ser un anel tan caro.

I. O. G.
_________

Mais esta rexeitou a súa oferta por ser un anel tan caro.

A muller decidiu marchar a Hawai. Cando chegou alí, diante dos seus ollos tiña un paraíso. Nunca matinara que deixando ese anel podería permitirse unha vida así. Todo era perfecto, tiña unha mansión inmensa, un maiordomo guapísimo e, diante dela, a mellor praia de todo Hawai!

Nese momento abriu os ollos e atopábase nun segundo andar cheo de teas de arañas e estarricada nun sofá con moito po.

M. R. G.

_________

Nese momento abriu os ollos e atopábase nun segundo andar cheo de teas de arañas e estarricada nun sofá con moito po. Levandouse pouco a pouco, mirando cara aos lados cunha mirada medoñenta e con terror, tremía e comezaba a magoar. Estaba soa! Baixou as escaleira ata o primeiro andar, porque non había ninguén no segundo, petou nas portas, pero ninguén lle abría.

Chorando marchou fóra do edificio; non había nin unha triste persoa, nada, porque estaban as rúas totalmente solitarias? Ás 6:25h da tarde, alguén tiña que haber un venres pola tarde, que estaba pasando?

A. R. A.
__________

Ás 6:25h da tarde, alguén tiña que haber un venres pola tarde, que estaba pasando?

Era como se estivera só no mundo. Porque? Cal é o motivo polo que non atopaba a ninguén? A melancolía empezaba a achegarse á súa mente. Os ollos empezaron a humedecerse pola preocupación. Empezou a chorar. Non aguantou máis as bágoas. Aquilo parecía o mesmo océano Pacífico. Non se ía preocupar máis. Xa investigaría. Esperou un intre e... xa está! Xa sei onde están! Era o clásico R. Madrid-Barça! Estaban todos no Portal do Ribeiro, o novo bar da miña tía Mariluz. Ten unha pantalla de televisión de máis de 50 polgadas polo menos! Foi para alá, seguro que aínda podía velo rematar.

A. S. V.

Imaxe (autorizada) do alumnado de 2º ESO A do CPI do Toural (Vilaboa)

MICRORRELATOS ENCADEADOS (2º ESO B)

Velaquí quedan os microrrelatos encadeados do alumnado de 2º de ESO B do CPI O Toural de Vilaboa. Bo verán a todos e todas!

______

Os teus ollos non pestanexan. Vela correr dun lado a outro; férveche o sangue, comeza a tremer o teu corpo... o teu corazón latexa cada vez máis forte, non sabes cando vai acabar isto. E... GOOOOL!!!

Z. C. M.
________

E... GOOOOL!!!

O árbitro pita fóra de xogo. Non o podían crer. Todos foron protestarlle. A grada estaba enfurecida. De repente, o árbitro caeu ao terreo de xogo por un infarto.

M. C. R.

________

De repente o árbitro caeu ao terreo de xogo por un infarto. O árbitro empeza a perder as pulsacións, momento en que entraron os enfermeiros a ver o que sucedía. Cando o estaban subindo á ambulacia escóitase un BOOM, BOOM, BOOM. O vehículo estoupa!

M. C. C.

_________

O vehículo estoupa! O árbitro aínda non entrara na ambulancia, pero o condutor que saía da ambulancia en chamas empezou a dar voltas para o terreo de xogo ata que as chamas se apagaron. Tiveron que chamar a outra ambulancia para que o fora buscar o árbitro e o condutor, cheos de queimaduras graves. Cando chegaron ao hospital o médico dixo que chegaran xusto a tempo porque con algo máis de demora o árbitro perdería a vida.

C. de la C. V.

_________

Cando chegaron ao hospital o médico dixo que chegaran xusto a tempo porque con algo máis de demora o árbitro perdería a vida. Necesitaba unha operación moi perigosa e o seu prezo superaba os 1.500 euros. A familia non tiña os cartos, así que lle pediu á xente da vila que colaborase dando un euro para salvarlle a vida ao árbitro.

A. D. R.

________

A familia non tiña os cartos, así que lle pediu a xente da vila que colaborase dando un euro para salvarlle a vida ao árbitro. Co diñeiro que lle deron os veciños e o pouco diñeiro que tiña a familia, puido facerse a operación para salvarlle a vida ao árbitro.

M. El H.

________

Puido facerse a operación para salvarlle a vida ao árbitro, que era un home ben querido na súa zona de residencia. A operación foi todo un éxito, motivo polo que o médico o deixou ir para a casa ao cabo de 53 días baixo a observación dos enfermeiros e enfermeiras.

K. F. A.

_________

O médico deixouno ir para a casa ao cabo de 53 días baixo a observación dos enfermeiros e enfermeiras. Cando ía no coche e case chegara á vivenda, díxolle ao condutor que parara, pero... ninguén estaba ao volante.

A. F. G.

_________

Ninguén estaba ao volante. El asustouse moito. De repente o coche parouse diante da súa casa; el baixouse rapidamente e o coche marchou. Cando ía coller as chaves deuse conta de que as deixara no coche.

T. F. L.

_________

Cando ía coller as chaves deuse de conta de que as deixara no coche. Agora xa non sabía que facer, olvidáranselle as chaves e non podía entrar na casa. Ocorréuselle unha idea, podía ir mirar se tiña algunha ventá aberta e así rubir por ela. Achegouse á ventá e... si, estaba aberta.

A. G. P.

________

Achegouse á ventá e... si, estaba aberta... pero un momento el antes de saír xurou que, coma sempre, revisara que todas as ventás estiveran pechadas e, de repente, oíuse un ruído que viña do interior do domicilio. Asexou coa cabeza pola ventá...

A. G. M.

________

Asexou coa cabeza pola ventá... E... sen poder mirar ben dentro da casa escoitou outro ruído, pero este viña de fóra; era o seu veciño intentando roubarlle o coche. Cando se dispoñía a perseguilo tropezou co amalló dos zapatos e caeu ao chan.

A. I. J.

________

Cando se dispoñía a perseguilo troupezou co amalló dos zapatos e caeu ao chan. O veciño colleu o coche e intentou escapar, pero el tiña unha escopeta e disparou contra as rodas. Perdeu o control do coche e bateu contra un pau da luz. Morreu do forte impacto!

I. M. C.

________

Morreu do forte impacto! Achegouse ao coche. Estaba asustado e colleu o corpo cheo de sangue e de cristais. Meteuno na casa e marchou dar unha volta para pensar que facer co corpo. Cando volveu á casa as portas estaban rotas e o corpo non estaba...

P. P. G.

_________

Cando volveu á casa as portas estaban rotas e o corpo non estaba... Entrou na casa e todo permanecía no seu lugar, non faltaba nada. Nin sequera había sangue, só un forte fedor a lixivia e un pequeno sobre lacrado. Abriuno e... cunhas fermosas letras verde esmeralda rezaba...

N. R. J.

_________

Abriuno e... cunhas fermosas letras verde esmeralda rezaba... Xusto cando ía ler o que dicía, escoitou o son da porta e tívoo que agochar detrás súa para que ninguén o vise. Era Laura, que viña para invitalo a unha festa que ía celebrar na súa casa o vindeiro fin de semana, pero, nese intre, decatouse de que non estaba durmindo. Senón, como podía ser que había poucos minutos atopara rota a porta e agora escoitaba o son do picaporte?

C. R. S.

_________

Como podía ser que había poucos minutos atopara rota a porta e agora escoitaba o son do picaporte? 

De súpeto, espertou. Decatouse de que estaba sangrando; tiña unha ferida na cabeza. Alguén lle dera cunha barra de metal que se atopaba ao seu carón. Estivo buscando algo co que poder curarse, pero non atopou nada por ningures. Cando xa estaba esgotado sentouse no chan e púxose a cavilar o porqué daquel soño con Laura. E... de súpeto.... lembrouse! 

Laura convidárao á súa festa... pero... a semana pasada! Correi tanto como lle deron as pernas ata que...

L. S. C.

_________

Correu tanto como me deron as pernas ata que... De súpeto, atopouse con Laura, non sabía por que estaba alí e é posible que a súa cara o delatase. Ela comezou a comer ata chegar ao seu carón, sacou un coitelo e intentou cravarllo. Por sorte esquivouno e botou a correr, pero sangraba demasiado e acabou esvaéndose. Xa nunca máis acordou. Entrou en coma e aínda que ninguén sabía que escoitaba el era consciente de todo. Laura sempre estaba ao seu carón...

C. S. G.

__________

Laura sempre estaba ao meu carón. Era como unha sombra, seguíao a todas partes... Ou era ilusión del? Parecíalle un soño. Isto non podía ser real... Tantas mortes na súa cabeza. Ring, ring, ring.... soaba o espertador. Era todo un soño, tiña que arbitrar o partido Sevilla-Betis.

I. V. P. 

__________

Foto (autorizada) do alumnado de 2º ESO B do CPI O Toural (Vilaboa)